মানা হলে কেমন হতাম
ভাবি আমি রোজ।
কে খাওয়াত, চাঁদ দেখাত
কে রাখত খোঁজ।
জামা-জুতো কে পরাত
কে পড়াত বই?
আদর ছাড়া মানুষ হলে
পেতাম কি আর থই।
আমার মা যে কত ভালো
বুঝবে না কেউ জানি।
আঘাত পেলে অসুখ হলে
ভাঙে হৃদয়খানি।
মায়ের মতো গল্প বলা
জানে না তো কেউ,
মা না হলে বুকে ওঠে।
অনেক ব্যথার ঢেউ।
কক্ষনো তাই মাকে আমি
দুঃখ দেব না,
মা যে আমার ভীষণ আপন
আমার সোনার মা।
আমার মা
✍️ মানিক দাস
Rafsan Mahmud
Tanggalin ang Komento
Sigurado ka bang gusto mong tanggalin ang komentong ito?
Tanvir Alam
Tanggalin ang Komento
Sigurado ka bang gusto mong tanggalin ang komentong ito?